Osobliwy dom Pani Peregrine (2016) - recenzja

Osobliwy dom Pani Peregrine (2016)

Reżyseria: Tim Burton

Gatunek: Fantasy, Przygodowy

Premiera w Polsce: 7 października 2016

Tim Butron potrafi zachwycać. Robił to już wielokrotnie, a jego filmy zapisywały się w historii jako te pełne mrocznych scenerii, czy wyrazistych bohaterów. Nie zawodzi również w swojej najnowszej pozycji, która razem z Charlie i fabryką czekolady oraz Alicją w krainie czarów zapisuje się do kolejnych, świetnie zrealizowanych ekranizacji książek.

Osobliwy dom Pani Peregrine jest historią Jake’a (Asa Butterfield), który po śmierci dziadka postanawia wyruszyć na wyspę w Walii. Pragnie zobaczyć tam sierociniec, w który dziadek się wychował, a przy okazji, podążając za pozostawionymi wskazówkami, odkryć świat niedostępny dla innych. Z biegiem czasu zdaje sobie sprawę, że opowiadane historie w bajkach na dobranoc są rzeczywistością, a osobliwe dzieci istnieją. Żyjąc w pętli czasowej, bohaterowie codziennie przeżywają ten sam dzień, jednak wszystko się komplikuje po przybyciu Jake’a, który od teraz musi pomóc im pokonać złe moce.

Ogromnym plusem jest obsada filmu. Eva Green jako tytułowa Pani Peregrine jest świetna w roli „opiekunki” osobliwych dzieci. Nie zawodzi również Judi Dench, która pomimo tego, że na ekranie pojawia się zaledwie przez chwilę, zostaje w pamięci na dłużej, a Samuel L. Jackson, jako Barron – czarny charakter – buduje napięcie w każdej scenie.

Osobliwy dom Pani Peregrine jest pełen przeciwieństw. Widz otrzymuje pełne akcji sceny, które momentami stają się aż chaotyczne, by w momencie zacząć ukradkiem zerkać na zegarek oczekując końca filmu. Jednak zanurzeni w baśniowym klimacie, z dobrą muzyką i nieprzeciętną obsadą, możemy spodziewać się dobrego widowiska. Chociaż może nie do końca w klimacie znanym z innych filmów Burtona.

Patrycja Strempel