Nić widmo (2017) - recenzja

Nić widmo (2017)

Reżyseria: Paul Thomas Anderson

Gatunek: Dramat

Premiera w Polsce: 23 lutego 2018

Pasja i obsesje łączą wiele filmów, jednak w tym nagromadzeniu powtarzanych obrazów Paulowi Thomasowi Andersonowi udało się uchwycić odrobinę wrażliwości i pasji, tak potrzebnej przy portretowaniu ekranowej zawziętości, a zarazem mistrzostwa. Reżyser, podobnie jak Daniel Day-Lewis w swojej ostatniej w karierze roli, z gracją porusza się po kolejnych scenach, by zadziwiać przesadną perfekcją.

Nić widmo to historia Reynoldsa Woodcocka, w którego roli, ostatni prawdopodobne już raz na ekranie, oglądamy Daniela Day-Lewisa. Aktor tym razem wciela się w postać krawca i projektanta, będącego zarazem wyjątkowo zawziętym, pedantyczny i samotnym człowiekiem. W swoim idealnym świecie pozbawionym najmniejszych uchybień kreuje kolejne piękne stroje dla największych światowych nazwisk. Jego dom mody oblegany jest przez idealne kobiety, pragnące odrobiny piękna, które z niesamowitą perfekcją potrafi wydobywać Woodcock, a przy tym nie tracąc ciętego języka i nieugiętego charakteru. Do czasu, gdy na swojej drodze spotyka Almę (Vicky Krieps), która swoją idealną proporcją i urokiem, zachwyca projektanta. Rozpoczyna się ich toksyczna relacja, uszyta zmysłowo i z nutą ciekawości. Pełna metafor i kulinarnej perfekcji, która pozornie tak nieistotna odgrywa kluczową filmową rolę.

Film ujmuje swoją momentalną delikatnością, by w innych momentach wraz z widzem poruszać najgłębsze sekrety kapryśnego krawca. Odkrywa pożądanie, ale przede wszystkim ujmuje metaforami i niedopowiedzeniami, które budują ten film i dodają mu czasu na zastanowienie. Perfekcyjnie prezentuje się Daniel Day-Lewis z ciągłym grymasem na twarzy i nieugiętym charakterem. Prezentuje postać człowieka perfekcjonisty, który ogarnięty ciągłą chęcią doskonałości zatracił w sobie resztki uczucia i zrozumienia dla drugiego człowieka. Zatopionego w swojej pasji podziwiamy, ale również współczujemy i chcemy unicestwić za obojętność. Kibicujemy Almie i jej szalonym podstępom, bo to właśnie ona wbrew pozorom wiedzie prym w tym nierównym romansie. W jej roli na ekranie oglądamy Vicky Krieps, która bardzo dobrze oddaje zagubienie bohaterki w pełnym bogactwa świecie, a przy tym stara się nie zagubić swojej lekkości i uroku.

Nić widmo to pozycja pełna perfekcji i wyszukanych strojów. Dobrze skrojony kostiumowe dzieło, które oglądamy na lekkim fabularnym głodzie, momentami chcąc przyspieszania wolnej, ciągnącej się w nieskończoność akcji, a z drugiej chwilowego zatrzymania przy tajemniczym romansie opartym głównie na egoizmie bohaterów.

Patrycja Strempel