Złota klasyka - Piękność dnia (1967)

Piękność dnia (1967)

Reżyseria: Luis Buñuel

Gatunek: Dramat, Psychologiczny

Premiera: 24 maja 1967

Luis Bunuel to twórca, który w historii kina zapisał się złotymi zgłoskami, a każdy jego film jest uznany za znaczące dzieło w dziejach kinematografii. Filmy w jego reżyserii zdobywały niezliczone nominacje do wielu znaczących nagród, a spora ich liczba te nagrody zdobyła. Jednym z takich filmów jest nagrodzona Złotym Lwem na MFF w Wenecji w 1967 roku Piękność dnia.

 Jest to opowieść o Severine, pięknej młodej kobiety. Jest żoną lekarza, do którego żywi prawdziwe uczucie, ale ich życie nie układa się jednak tak jak powinno, bo kobieta nie potrafi pokonać oporów, aby uprawiać z nim seks. Zamiast tego oddaje się perwersyjnym fantazjom. A następnie w celu spełnienia swoich erotycznych pragnień, rozpoczyna pracę jako prostytutka, przyjmując pseudonim – tytułową Piękność dnia. Staje się to początkiem serii dziwnych zdarzeń.

Piękność dnia to film pełen symboliki, niejasności i niedopowiedzeń, tak typowych dla twórczości hiszpańskiego mistrza kina. Istotna jest tutaj też erotyka i fascynacja kobiecym ciałem oraz sferą ludzkiej seksualności i pragnień. Sama fabuła schodzi na drugi plan, wszystko przybiera formę sennego majaku, nie do końca wiadomo, co dzieje się naprawdę, co w sferze marzeń, lęków i fascynacji.

Ogromną zaletą filmu jest Catherine Deneuve w tytułowej roli, jest bardzo zmysłowa, ale też eteryczna, sensualna i szlachetna. A do tego po prostu ujmująco piękna. Zachwyca jednak nie tylko urodą, ale też grą aktorską na miarę jej talentu i rola ta zasłużenie przyniosła jej nominację do nagrody BAFTA.

Piękność dnia to piękny film, który powinien obejrzeć każdy (komu oczywiście wiek pozwala), kto interesuje się europejskim kinem. To także film, który każdy może puścić dziadkom, którzy mówią, że kiedyś w filmach nie było tyle seksu i nagości.

Daniel Mierzwa