Paterson (2016) - recenzja

Paterson (2016)

Reżyseria: Jim Jarmusch

Gatunek: Dramat, Komedia

Premiera w Polsce: 30 grudnia 2016

Jim Jarmusch – reżyser Tylko kochankowie przeżyją, czy krótkometrażowego filmu Kawa i papierosy, kolejny raz zagościł w Cannes. Biorąc udział w konkursie głównym, swoją najnowszą pozycją porusza, ale i nuży, pokazując codzienność i zwykłość życia codziennego.

Paterson (Adam Driver) pracuje jako kierowca miejskiego autobusu. Jednak każdą swoją wolną chwilę poświęca na pisanie. Nie rozstaje się ze swoim tajemniczym notesem, w którym notuję każde z codziennych wydarzeń w postaci wierszy. W życiu niczego mu nie brak. Ma kochającą żonę (Golshifteh Farahani), która ciągle stara się odnaleźć siebie, psa, z którym co wieczór odbywa długie spacery, by finalnie odwiedzać pobliski bar pełen indywidualności.

Film pokazuje tydzień z życia bohatera, a także jak małe, pozornie nic nie znaczące wydarzenia, zaburzają jego rytm. Pełen spokoju bohater, którego przepełnia codzienna rutyna i melancholia zostaje wystawiony na próbę. Mieszkając w małym miasteczku Paterson, podsłuchuje rozmowy w autobusie, czy parku, czerpiąc inspiracje i układając w głowie wiersze.

Reżyser serwuje widzom pełen spokoju i precyzji dramat, w którym momentami można uśmiechać się pod nosem. Znakomicie prezentuje się w tytułowej roli Adam Driver, jako bohater pełen opanowania i zrównoważenia, więc czasami ma się wrażenie, że pies ma więcej energii od niego.

W świecie pełnym pędzących ludzi, kina akcji i wybuchów, czasami warto zanurzyć się w pozycji podobnej do filmu Paterson. Jest to gwarancja wyciszenia, przemyśleń i analizy codzienności.

Patrycja Strempel