Twarz (2017) - recenzja

Twarz (2017)

Reżyseria: Małgorzata Szumowska

Gatunek: Dramat

Premiera: 6 kwietnia 2018

Małgorzata Szumowska kolejny raz pojechała ze swoim filmem na Berlinale i znów wróciła stamtąd z nagrodą. Nagrodzony przez jury pod przewodnictwem Toma Tykwera film Twarz jest już w naszych kinach i możemy sprawdzić, co urzekło w nim berlińskich jurorów. 

Twarz to historia Jacka, młodego mężczyzny, fana metalu pracującego przy budowie wielkiego pomnika Chrystusa, którzy próbuje ułożyć swoje dorosłe życie. Ma pracę, narzeczoną i typową dla polskich filmów rodzinę,  gdzie nikt nie stroni od alkoholu i złośliwości. Jego świat załamuje się, gdy w wyniku wypadku przy pracy traci swoją twarz, a dzięki przeszczepowi dostaje nową. Szybko staje się kimś w rodzaju celebryty. Popularność nie jest w stanie jednak pomóc mu uporać się z sytuacją, w której się znalazł. Narzeczona zostawia go, bliscy, za wyjątkiem w pełni oddanej pomocy mu siostrze oraz dziadka, czują niepokój w jego obecności i trzymają się na dystans. 

Małgorzata Szumowska rozbudziła apetyty fenomenalnym Body/Ciało. Niestety Twarz nie jest filmem tak udanym. Bardzo tutaj trafionego czarnego humoru, który budzi żywiołowe reakcje widzów, poruszająca jest sama historia o ludzkiej tragedii i darze jakim jest nowe życie, które wcale nie okazuje się proste. Nie zawodzi też obsada z Mateuszem Kościukiewiczem w roli Jacka i znakomitą Agnieszką Podsiadlik w roli jego siostry. Ciekawe i piękne są zdjęcia Michała Englerta, które mistrzowski budują klimat. Niestety całość już od samego początku przesiąknięta jest tabloidową atmosferą. I to nie tylko ze względu na chwytliwe tematy i powielanie stereotypów, ale też na częste zmiany wątków i porzucanie ich nim w pełni się rozwiną, niczym artykuły w brukowcach, które składają się z przyciągającego uwagę tytułu i zaledwie kilku zdań. Całość, pomimo wad, ogląda się jednak dobrze, a reżyserka dba o tempo i, o to aby w filmie nie zabrakło, jednak prawdy o współczesnej Polsce i Polakach. 

Choć Twarzy daleko do najbardziej udanych obrazów Małgorzaty Szumowskiej, to i tak można ze spokojnym sumieniem wybrać się na seans tego filmu. 

Daniel Mierzwa