Mustang (2015) - recenzja

Mustang (2015)

Reżyseria: Deniz Gamze Ergüven

Gatunek: Dramat

Premiera w Polsce: 8 kwietnia 2016

Wielkie kino nie zawsze powstaje w centrum filmowego przemysłu, gdzie mamy wielkie nazwiska i wielkie pieniądze. Czasem gdzieś na peryferiach filmowego świata powstaje coś wybitnego. Potwierdzeniem tej tezy jest Mustang tureckiej debiutancki Deniz Gamze Erguven, powstały w jej ojczyźnie (choć przy znaczącym udziale Francji, którą ten film reprezentował w oscarowym wyścigu po nagrodę dla najlepszego filmu nieanglojęzycznego). Mustang, który ma już za sobą bardzo owocny maraton po festiwalach i konkursach filmowych, wreszcie zawitał do polskich kin.

Mustang to historia pięciu dorastających w nadmorskim, tureckim miasteczku sióstr, które wychowywane są przez babcię i wuja. Życie sióstr zmieni się pewnego letniego dnia po, jak nam się wydaje, dosyć niewinnej zabawie ze szkolnymi kolegami. Zdaniem świadków jest ona jednak zbyt frywolna. W wyniku decyzji babki dom dziewczynek zmienia się w areszt i szkolę perfekcyjnych pań domu i żon w jednym. A widzowie obserwują jak dziewczęta próbują walczyć o swoją wolność, często płacąc za to bardzo wysoką cenę .

Mustang to film o sile tradycji, która nie tyle wpływa na życie, co wręcz je układa. Niewielu potrafi się jej sprzeciwić, nawet gdy ta niszczy tak ważne rzeczy jak związki czy relacje rodzinne.

Turecka reżyserka zadaje też pytania o wolność kobiet i ich równość wobec mężczyzn. Brak to jednak zbędnego feminizmu. Winni sytuacjo kobiet są nie mężczyźni, a wszyscy ludzie niezależnie od płci, którzy pozwalają, aby światem rządziła tradycja, jakkolwiek nie byłaby ona szkodliwa. Przedstawia też ona nie tylko kobiety jako ofiary społecznych norm. Tak samo są nimi mężczyźni, na przykład gdy sprawa dotyczy aranżowanych małżeństw. Świadczy to o szerokim spojrzeniu młodej twórczyni na świat i społeczeństwo. Nie ogranicza się ona tylko do rzeczy oczywistych czy oklepanych.

Mustang to film mądrymi. Unikający jednak moralizatorstwa i pouczania. Scenariusz filmu nie umila ani momentów zabawnych i ciepłych, ani brutalnych i przygnębiających. Dzięki czemu widz się na tym filmie nie nudzi ani chwili.

Światowemu kinu rzadko zdarza się tak znakomity debiut. Dlatego nie pozostaje nam nic innego jak trzymać kciuki za dalszą karierę Deniz Gamze Erguven i życzyć jej przynajmniej drugiego tyle prestiżowych nagród.

Daniel Mierzwa