środa, 30 listopada 2016

Sully (2016)
Reżyseria: Clint Eastwood
Gatunek: Biograficzny, Dramat
Premiera w Polsce: 2 grudnia 2016

Katastrofy w przestworzach, czy inne tragiczne wypadki często staja się inspiracją dla filmowych scenariuszy. Nie często jednak mamy do czynienia ze zdarzeniem, które miało tak szczęśliwe zakończenie.

Najnowszy film Clinta Eastwooda – Sully jest to historia, która wydarzyła się w styczniu 2009 roku, kiedy to pilot Chesley "Sully" Sullenberger po zderzeniu w locie z ptakami i zniszczeniu silników, zmuszony był awaryjnie lądować, uszkodzonym samolotem na rzece Hudson. Fabuła filmu skupiona jest zarówno wokół katastrofy, jak i wydarzeń ją poprzedzających. Jednak najwięcej uwagi reżyser poświęca procesom i dochodzeniom, w jakich uczestniczyli piloci po wypadku, którzy byli oskarżani o narażenie życia pasażerów znajdujących się na pokładzie.

„Cud na rzece Hudson” to historia wybitnie filmowa, a obsadzenie Toma Hanksa w głównej roli było najlepszą decyzją. Aktor już niejednokrotnie udowadniał, że świetnie sprawdza się w podobnych rolach. Pozytywnie prezentuje się również Aaron Eckhart jako drugi pilot, który momentami przełamuje wszechobecny patetyzm sytuacji.

Sully to film, który mógł się nie udać, jednak twórcy zadbali o to, by historia powszechnie znana, zamieniła się w trzymający w napięci obraz z wartka akcją. Ponadto dobre zdjęcia w połączeniu z Tomem Hanksem na ekranie to obiecujące widowisko.



Patrycja Strempel 

wtorek, 29 listopada 2016

Manhattan (1979)
Reżyseria: Woody Allen
Gatunek: Komedia obycz.
Premiera: 25 kwietnia 1979

Woody Allen to postać ze świata kina, której przedstawiać nie trzeba chyba nikomu. Najznakomitsze z jego filmów na stałe weszły do klasyki amerykańskiego a nawet światowego kina. Jednym z takich filmów jest Manhattan z 1979 roku. 



To historia Isaaca Mortimera Davisa, rozwiedzionego twórcy telewizyjnych skeczy nieco po czterdziestce. Związany jest z 17-letnią Tracy. W jego w miarę uporządkowane życie wkrada się miłosny dylemat, gdy poznaje Mary, przemądrzałą intelektualistkę, dziewczynę swojego najlepszego przyjaciela, a następnie wdaje się z nią w romans.

Siłą tego filmu nie jest fabuła. Bo choć jest ona zgrabna, zabawna i mądra, to dosyć typowa dla tamtego etapu twórczości Allena. Mocną stroną Manhattanu jest gra obsady. Allen jest tu niesamowicie wiarygodny a grany przez niego bohater mimo, że powinien irytować budzi naszą sympatię. Brawa należą się przede wszystkim damskiej części obsady. Grająca Tracy zaledwie 16-letnia wówczas Muriel Hemingway zagrała rolę życia i zgarnęła jedyną w swojej karierze nominację do Oscara. Świetna jest też Diane Keaton jako rozgadana intelektualistka Mary. Ta rola to kolejny dowód na to, że najlepsze role w jej dorobku to właśnie te zagrane u Allena. Nie można też nie docenić roli Meryl Streep jako byłej żony głównego bohatera, która żyję teraz w związku z nową partnerką. Mimo, że Streep na ekranie pojawia się w sumie na kilka chwil to za każdym razem kradnie ekran tylko dla siebie. 

Manhattan ma też chyba najlepsze zdjęcia ze wszystkich filmów neurotyka z Nowego Jorku. Gordon Willis zrobił tu robotę więcej niż mistrzowską. A każde z czarno-białych ujęć ma potencjał na samodzielne dzieło. A temu wszystkiemu towarzyszą znakomite utwory George'a Gershwina. Co podkreśla nowojorski charakter filmu.

Manhattan to znakomity film o poszukiwaniu swojego szczęścia w miłości i dojrzewaniu do prawdziwej miłości. To też manifest miłości Allena do tego, co dla niego najważniejsze - kobiet i Nowego Jorku.


Daniel Mierzwa

niedziela, 27 listopada 2016

Nie od dziś wiadomo, że nic nie jest tak interesujące jak życie innych osób i nie jest też tajemnicą, że nie jeden Polak piszę książkę. Dlatego tak porywają nas filmy biograficzne, a tym bardziej jeżeli grają w nich znakomici aktorzy, nierzadko w życiowych rolach. Dlatego dziś ranking dziesięciu najlepszych aktorskich kreacji w rolach znanych kobiet.


10. Martina Gedeck jako Ulrike Mechhof w Baader-Meinhof (2008) – znakomicie opowiedziana historia o działającej w Zachodnich Niemczech grupy terrorystycznej Frakcja Czerwonej Róży. Jednym z najmocniejszych punktów filmu jest rola Martiny Gedeck, cenionej niemieckiej aktorki, jako jedna z założycielek i przywódczyni grupy – Ulrike Meinhof. Interesujący film nie tylko dla fanów historii najnowszej z główną rolą do podziwiania.


9. Nicole Kidman jako Gertrude Bell w Królowej pustyni (2015) – niepierwsza w odrobku Kidman rola w filmie biograficznym, ale pierwsza, do której wydaje się stworzona pod każdym względem. Dla ciekawych filmu o podróżnicze i dyplomatce polecamy nasz recenzję – Królowa pustyni


8. Michelle Williams jako Marylin Monroe w Mój tydzień z Marylin (2011) – subtelnie zagrana rola ikony filmu i zasłużona nominacja do Oscara. Ale też przykład jak wiele filmowi daje dobrze przeprowadzony casting.


7. Helen Mirren jako Elżbieta II w Królowej (2006) – pierwsza tak doceniona rola Helen Mirren, która perfekcyjnie odgrywa Elżbietę II. Rola z niezwykła klasą.


6. Juliette Binoche jako Camille Claudel w Camile Claudel, 1915 (2013) – Camille Claudel, francuska rzeźbiarka, nie raz była już bohaterką filmu i zawsze grały ją aktorki wybitne. Najnowszą kreacją jest właśnie rola Juliette Binoche, która osiąga w roli umieszczonej w szpitalu psychiatrycznym artystki absolutne wyżyny swojego talentu.


5. Sigourney Weaver  jako Dian Fossey w Gorylach we mgle (1988) – rola życia Sigourney Weaver w roli Dian Fossey, badaczki, która poświeciła życie badaniu goryli górskich. Idealnie oddane są tutaj wszystkie emocje bohaterki.


4. Meryl Streep jako Margaret Thatcher w Żelaznej Damie (2011) – legendarna wręcza aktorka w roli najbardziej znienawidzonej premier w historii Wielkiej Brytanii. W tym filmie nie mamy Meryl Streep, jej miejsce zajmuje Margaret Thatcher.


3. Cate Blanchett  jako Elżbieta I w Elizabeth (1998) i Elizabeth: Złoty wiek (2007) – fascynująca aktorka w roli fascynującej królowej Anglii. Aktorski popis Blanchett w gorsecie i z kryzą. I jedna z najlepszych ról w filmie historycznym w całej historii kina.


2. Marion Cotillard jako Edith Piaf w Niczego nie żałuję (2007) - Niesamowite aktorstwo w wydaniu Marion Cotilliard. Historia wyjątkowej francuskiej piosenkarki, której życie nie było tak piękne jak jej głos. Film pełen wyjątkowej muzyki, emocji i historii, w którą aż ciężko uwierzyć. Ciekawych zapraszamy do naszej receznji filmu - Niczego nie żałuję- Edith Piaf


1. Julia Roberts jako Erin Brockovich w Erin Brockovich (2000) – Julia Roberts w roli życia jako pracownica kancelarii prawnej na tropie ekologicznej afery. Znakomita kreacja, która właściwie tworzy cały film. Zasłużony Oscar!


Dla tych, którzy poszukują większej ilości filmów biograficznych polecamy nasz post z cyklu 10 z jednego poświęcony filmom biograficznym

#Amanda&Hubert

piątek, 25 listopada 2016

W głowie się nie mieści (2015)
Reżyseria: Pete Docter
Gatunek: Animacja, Fantasy, Komedia
Premiera w Polsce: 1 lipca 2015

Oscar, Złoty Glob, BAFTA oraz wiele innych nagród i nominacji. Animacja W głowie się nie mieści zebrała wszystkie najważniejsze wyróżnienia, na które w pełni zasługiwała. Studio Pixar nie przestaje zadziwiać, a oglądając tę produkcję można z czystym sumieniem powiedzieć, że robione są jeszcze filmy z poszanowaniem dla młodego odbiorcy.


Animacja W głowie się nie mieści opowiada historię młodej Riley, której życiem kieruje pięć emocji: Radość, Strach, Gniew, Odraza oraz Smutek. Gdy dziewczynka zaczyna dorastać i przeprowadza się z rodzicami do nowego miasta, Radość jest powoli tłamszona przez pozostałe emocje. Skutkuje to małym wypadkiem w Centrali, po którym Radość wraz ze Smutkiem będą odbywać podróż przez pełen koloru świat, znajdujący się w umyśle bohaterki.

Pixar zapewnia dobre kino nie tylko dla młodych widzów. Ukazuje błyskotliwą historię, dzięki której wchodzimy w nigdy jeszcze nie prezentowany w animacjach świat wyobraźni, snów, czy podświadomości. Po raz pierwszy zaglądamy tak głęboko w ludzki umysł, a ambitny scenariusz i strona wizualna ułatwiają najmłodszym zrozumienie tej pozycji. Twórcy w delikatny, nienarzucający sposób pokazują co powinno być najważniejsze dla człowieka, jak to osiągnąć i jak zrozumieć funkcjonowanie naszych emocji.

W głowie się nie mieści wzrusza, bawi, czasami smuci. Angażuje nas, skłania do refleksji i zastanowienia się, które z emocji są dla nas najważniejsze, a także mądrze prowadzi oryginalną historię, która momentami nie mieści się w głowie.



Patrycja Strempel 

czwartek, 24 listopada 2016

Egzamin (2016)
Reżyseria: Cristian Mungiu
Gatunek: Dramat
Premiera w Polsce: 25 listopada 2016

Cristian Mungiu po ogromnym sukcesie jego znakomitego filmu 4 miesiące, 3 tygodnie i 2 dni stał się twarzą Rumuńskiej Nowej Fali. Kolejne filmy tworzył już jako twórca uznany, traktowany przez niektórych wręcz jak mistrz współczesnego kina. W kinach możemy właśnie obejrzeć jego najnowszy film Egzamin, który przyniósł mu nagrodę dla najlepszego reżysera na tegorocznym festiwalu w Cannes.

Egzamin zaczyna się trzęsieniem ziemi dla rodziny, na której skupia się akcja filmu. Kończąca liceum Eliza zostaje brutalnie napadnięta, a napastnik podejmuje próbę gwałtu. To drastyczne zdarzenie wprowadza niepokój i zaburza uporządkowane życie dziewczyny i jej rodziny, i to na dzień przed jej egzaminem maturalnym. Ojciec dziewczyny – Romeo, podejmuje próby ułatwienia jej zdania matury z bardzo dobrym wynikiem, ponieważ tylko wtedy jego córka ma szansę na wykorzystanie stypendium w Londynie, które już na nią czeka. Podejmując działania coraz mocniej wikła się w sieć nepotyzmu.  

Tytułowy egzamin, nie jest tylko sprawdzianem wiedzy córki. Przed próbą postawieni są wszyscy członkowie rodziny, córka musi walczyć o swoją przyszłość przynajmniej w części według swoim planów, jej matka musi określić czy nadal chce tkwić w tylko powodującym frustracje związku, a ojciec zdecydować czy nadal decydować o losach innych członków swojej rodziny i czy sam nie powinien wziąć odpowiedzialności za swoje decyzje i zdecydować jak jego życie ma wyglądać dalej.

Cristian Mungiu jak zwykle w swoich filmach zadaje pytanie o to czy ludzkie pobudki są etyczne, o to czym tak naprawdę jest szlachetność i czy można zachować się przyzwoicie, gdy cała otaczająca rzeczywistość przyzwoita nie jest. I jak zwykle robi to z niezwykłą klasą. 




Daniel Mierzwa 

środa, 23 listopada 2016

Światło między oceanami (2016)
Reżyseria: Derek Cianfrance
Gatunek: Dramat
Premiera w Polsce: 18 listopada 2016

Literatura często jest świetnym podkładem na dobry scenariusz i film. Na początku są nadzieje, pewne oczekiwania, kto zagra głównych bohaterów, czy ekranizacja dorówna powieści. Mnóstwo zagadek związanych z filmem Światło między oceanami zostało już rozwiązanych, a Derek Cianfrance przedstawił widzom klasyczny dramat z zakończeniem łapiącym za serce.


Światło między oceanami jest filmem opowiadającym historię Toma (Michael Fassbender) bohatera wojennego, który podejmuje się pracy latarnika na bezludnej wyspie. Po pewnym czasie, kilku miłosnych listach dołącza do niego Isabel (Alicia Vikander), która już jako jego żona, postanawia wieść z nim spokojne życie u wybrzeży Australii. Początkowo nie jest im dane osiągnąć pełnię szczęścia, a utrata dziecka dla Isabel jest tragicznym przeżyciem. Jednak wtedy z fal oceanu pojawia się łódź, a na niej nieżywy mężczyzna i dziecko, którym postanawiają się zaopiekować, łamiąc przy tym wiele zasad i brnąć w kłamstwa.

W ogromie przewidywalnych scen, zachowań, momentami chwil nudy i melancholii widz otrzymuję poruszający dramat o stracie, miłości ponad wszystko i poświęceniu. Ogromnym plusem są tutaj oczywiście Alicia Vikander oraz Michael Fassbender, między którymi na ekranie czuć prawdziwą chemię, co zapewnia minimum dobrego seansu.

Światło między oceanami to sporo czasu na refleksję nad właściwością wyborów, ich konsekwencjami oraz ogromem miłości. Typowe kino, które dla niektórych będzie dobrym czasem na drzemkę, a innych zmusi do szukania chusteczek w torebce.



Patrycja Strempel 

wtorek, 22 listopada 2016

Mefisto (1981)
Reżyseria: Istvan Szabo
Gatunek: Dramat
Premiera: 11 lutego 1981

Są filmy, które trafiają do klasyki kina nie tylko ze względu na ich piękno, czy liczbę zdobytych nagród, a ani jednego, ani drugiego Mefisto nie brakuje, ale ze względu na ponadczasową fabułę, która opowiada o sprawach aktualnych zawsze. I bez wątpienia to decyduje w pierwszej kolejności o wartości tego filmu.
Opowiada o życiu Hendrika Hoefgena (ceniony Klaus Maria Brandauer),  aktora, którego sława nie jest jednak ogromna, a dorobek nazbyt ceniony. Jego kariera nabiera jednak tempa, gdy ten wdaje się w romans z przybierającą na sile ideologią faszystowską. Hoefgen zdobywa popularność i uznanie, staję się jednak tylko marionetką w rękach ideologów, którzy wykorzystują go do głoszenia haseł faszyzmu.
Mefisto jest chyba najbardziej cenionym filmem w dorobku Istvana Szabo. To przejmujące studium relacji między kulturą i sztuką, a polityką. Którego konkluzje są jednak smutne. To polityka zawsze wykorzysta ludzi kultury do osiągnięcia swoich celów, a twórcy zostają jedynie nic nieznaczącymi marionetkami. Zostają jedynie wykorzystani do głoszenia haseł, a następnie pozbawieni znaczenia, zniesieni do roli ozdoby politycznych wieców. To także obraz krytykujący karierowiczostwo, jako postawę, która prowadzi do utraty własnej tożsamości, godności i szacunku. Szabo ostro ocenia, unika jednak oczywistości. 

Film Szabo to dzieło, które się nie starzeje, a pokazane w nim ludzkie postawy zawsze będą miały miejsce. Tylko od nas zależy jak będziemy się zachowywać w ważnych momentach zarówno historii, ale też po prostu w naszym życiu. I tylko od nas zależy czy zawsze pozostaniemy po prostu ludźmi.




Daniel Mierzwa






poniedziałek, 21 listopada 2016

Trolle (2016)
Reżyseria: Mike Mitchell
Gatunek: Animacja, Familijny, Fantasy
Premiera w Polsce: 4 listopada 2016

Kolorowe kino familijne zawsze znajdzie zainteresowanie, a otoczka zbudowana przed premierą czasami dostarcza więcej zabawy niż sam film. Mike Mitchell reżyser znany z realizacji Shreka Forever, czy Alvina i wiewiórek 3 ponownie sięga za film animowany, a jego Trolle momentami uczą, trochę bawią i w sumie to tyle, ale czego inne potrzeba w bajkach dla dzieci?


Trolle to historia kolorowych potworów, które gdy zostają zaatakowane przez tajemniczych gigantów Bergenów (zjedzenie trolla gwarantuje im szczęście), muszą uciekać, by znaleźć nowe miejsce do zamieszkania. Tam przez kolejne lata wiodą kolorowe, pełne brokatu życie, a ich energią jest śpiew i taniec. jednak, gdy jeden z gigantów przypadkowo odkrywa ich nowe miejsce pobytu i porywa grupę małych imprezowiczów, księżniczka Poppy chce wyruszyć w niebezpieczną podróż, by ich uratować. Towarzyszyć jej będzie jedyny nieszczęśliwy Troll, który świat widzi w szarych barwach.

Animacja studia DreamWorks to przede wszystkim pozycja pełna muzyki. W oryginalnej wersji utwory wykonują m.in. Anna Kendrick i Justin Timberlake, dlatego pozostaje nam jedynie żałować, że w Polsce bajkę tę zobaczymy jedynie z dubbingiem. Ponadto poza zjadaniem słodkich trolli nie uświadczymy tu głupich, nie na miejscu żartów, nieodpowiednich dla młodej widowni. Wyjątkowo dobrze prezentuje się polskie wykonanie filmowych piosenek, które pomimo spolszczonych wersji wypadają zadowalająco.

Trolle to pełna brokatu, słodyczy i nieujarzmionych fryzur bajka, która poza tym, że ładnie się prezentuje, gwarantuje niewielkie przesłanie o tym, jak ważna w życiu jest przyjaźń, pozytywne nastawienie i kolorowe wycinanki.



Patrycja Strempel 
Snowden (2016)
Reżyseria: Oliver Stone
Gatunek: Biograficzny, Dramat, Sensacyjny, Thriller
Premiera w Polsce: 18 listopada 2016

Najnowszy film Olivera Stone laureata Oscara za film Pluton, Urodzony 4 lipca, czy Midnight Express pojawił się na ekranach polskich kin. Film Snowden to prawdziwa historia, która do dziś zastanawia i uświadamia, że nigdzie nie możemy czuć się bezpiecznie.


Edward Snowden (w tej roli Joseph Gordon-Levitt, który powoli może spodziewać się nominacji do Oscara, bo Hollywood uwielbia takie historie) to wybitny programista, który gdy okazuje się, że nie może zostać komandosem w amerykańskiej armii, postanawia w inny sposób przysłużyć się ojczyźnie i po wnikliwych testach dołączyć do CIA. Film poza ukazaniem ciągłej walki bohatera z jego sumieniem i kolejnych sukcesów, wprowadza widza również w jego życie prywatne. Ciągłe inwigilacje, podróże po świecie ostatecznie doprowadzają do ujawnienia tajnych informacji dotyczących nielegalnego podsłuchiwania milionów ludzi na całym świecie przez tajne służby USA.

Pomimo znanej historii i kolejnych wydarzeń wcześniej prezentowanych już między innymi w nagrodzonym Oscarem dokumencie Citizenfour film trzyma w napięci. Reżyser poprzez retrospekcje i przeplatanie scen wywiadu, udzielanego w Hongkongu oraz wydarzeń, które ukształtowały bohatera, buduje odpowiednie napięcie. Niestety mało wyrazistą postacią na ekranie jest Shailene Woodley, która jako dziewczyna Snowdena nie powala, a jej gra aktorska ogranicza się do robienia zdjęć, westchnień i kilku krzyków.

Snowden pomimo kilku wad, jest zadowalającym filmem sensacyjnym. Pokazuje, że czasami warto zakleić kamerkę w naszym laptopie, bo nigdy nie wiadomo, kto jest po drugiej stronie.



Patrycja Strempel 

niedziela, 20 listopada 2016

Wielu z nas poszukuje w kinie nie tylko zabawy, czy strachu, ale i chwil wzruszenia, emocji i głębokich przemyśleń. Dlatego dziś, w natłoku obowiązków, pospiesznych autobusów oraz sterty rzeczy do zrobienia na wczoraj, zwalniamy i oddajemy się melancholii. Zagwarantują nam ją melodramaty, których listę prezentujemy w dzisiejszym rankingu. Niestety w naszym zestawieniu zabrakło Casablanci i Przeminęło z wiatrem, ale był to zabieg celowy, bo z tymi legendami nikt nie jest godny konkurować. Enjoy!

10. Charlie (2012) reż. Stephen Chbovski – pełna młodych gwiazd Hollywood poruszająca  i inteligentna opowieść o dorastaniu. Dla niektórych film wręcz kultowy.

9. Zupełnie inny weekend (2011) reż. Andrew Haigh – historia rodzącej się miłości dwóch mężczyzn. Film o budowaniu własnego szczęścia w reżyserii nowej gwiazdy europejskiego kina- Andrew Haigha.

8. Wichrowe wzgórza  (2011) reż. Andrea Arnold – gotycka powieść Emily Bronte doczekała się wielu filmowych adaptacji. Naszą ulubioną jest najnowsza z nich, pozbawiona wszelkich ckliwych elementów. To zimna, posępna, ale kipiąca od emocji opowieść.

7. Marty (1995) reż. Delbert Mann – obsypana nagrodami od Cannes po Hollywood historia pracownika sklepu mięsnego, który walczy ze swoimi kompleksami, samotnością i o szczęście u boku wybranej dziewczyny.

6. Miłość (2012) reż. Michael Haneke – historia małżeństwa z długoletnim stażem, którego szczęście zakłóca postępująca choroba żony. Znakomite aktorstwo dojrzałych wykonawców i niesamowicie wzruszające zakończenie.

5. Carol (2015) reż. Todd Hayes – oparta na powieści Patricii Highsmith opowieść o miłości dojrzałej kobiety i młodej dziewczyny. Film o dążeniu do własnego szczęścia i o tym jak wysoką może mieć ono cenę. Do tego świetne role Cate Blanchett i Rooney Mary. Nasza receznja - Carol

4. Lektor (2008) reż. Stephen Daldry  - kolejna w tym rankingu ekranizacja książki, tym razem powieści Berharda Schlinka pod tym samym tytułem. Romans dojrzałej kobiety i wchodzącego w dorosłość chłopaka. Spotkanie po latach nie odbędzie się w wymarzonych okolicznościach. Plus niełatwa historia Niemiec w tle.

3. Między słowami (2003) reż. Sophia Coppola – jeden z ulubionych filmów hipsterów i najbardziej ceniony obraz w dorobku Sophii Coppoli. Opowieść o dwójce ludzi samotnych w wielkim mieście. Życiowa rola Scarlett Johansson i mistrzowska forma Billa Murraya. Nasza recenzja tutaj

2. Spragnieni miłości (2000) reż. Kar Wai Wong – arcydzieło koreańskiego mistrza. Intymna, wyciszona, ale też pełna głębokich emocji opowieść o dwójce ludzi: zamężnej kobiecie i żonatym mężczyźnie mieszkających w jednej kamienicy i ich walce z samotnością. Nasza recenzja tego filmu – Spragnieni miłości

1. Lecą żurawie (1957) reż. Michaił Kałazatow – bolesna opowieść o romantycznej miłości z wielką historią w tle. Mistrzowskie aktorstwo, wybitne zdjęcia i znakomita fabuła. Arcydzieło!


#Amanda&Hubert

sobota, 19 listopada 2016

Służąca (2016)
Reżyseria: Chan-wook Park
Gatunek: Dramat
Premiera w Polsce: 4 listopada 2016

W kinie potrzebne są filmy, które emanują erotyzmem, uczuciem i nieodwzajemnioną miłością. W takim klimacie prezentuje swój najnowszy film koreański reżyser Chan-wook Park - twórca znany z Oldboya, Pani zemsty, czy Stokera.

Film Służąca opowiada historie dziewczyny, która za namowa oszusta podejmuje się współpracy z nim. Ma za zadanie zatrudnić się jako służąca u bogatej panienki, którą ma pomóc rozkochać w podstępnym oszuście. Zadanie początkowo wydaje się potencjalnie problematyczne, jednak przy niezmierzonych staraniach udaje jej się osiągnąć cel. W natłoku intryg, zwrotów akcji i humorów arystokratki, tytułowa służąca sama staje się obiektem zabawy, a sprzyjający jej oszust zapragnie wykorzystać jej naiwność dla własnego dobra.

Na ekranie pozytywnie prezentuje się zarówno Min-hie Kim jako wyrafinowana i nieugięta arystokratka, jak również Tae-ri Kim w roli podstępnej służącej, którą wykończy poczucie winy.  Ponadto opowieść ta jest wizualnym rajem, od kostiumów po efektowne scenerie.

Służąca to pełna intrygi, seksu i nieprzyzwoitości pozycja, która zauroczy i zaspokoi niewielu. Ponadto połączenie dramatu z wątkami rodem z thrillera w odpowiedni sposób przyspiesza akcję, by widz mógł razem z bohaterami przeżywać kolejne momenty przepełnione kłamstwem i pożądaniem.  



Patrycja Strempel 

piątek, 18 listopada 2016

Między słowami (2003)
Reżyseria: Sofia Coppola
Gatunek: Komedia, Melodramat
Premiera w Polsce: 20 lutego 2004

Sofia Coppola mimo znakomitego debiutu jakim były Przekleństwa niewinności długo jeszcze była tylko córką znanego reżysera, w końcu jej ojcem jest legenda światowego kina – Francis Ford Coppola. Z cienia ojca wyszła dopiero tworząc Między słowami.
To historia dwójki Amerykanów, którzy trafiają do Tokio. Jednym z nich jest Bob Harris, podstarzały gwiazdor, którego kariera znosi się już tylko do reklamowania whisky (w tej roli świetny Bill Murray), drugą bohaterką jest Charlotte, młoda mężatka i absolwentka filozofii (w swojej dotychczas najlepszej roli- Scarlett Johansson). Spotykają się w hotelu, w którym oboje mieszkają i początkowo obcy stają się sobie coraz bliżsi. Dzięki prowadzonym ze sobą rozmową, lepiej poznają siebie, swoje pragnienia, a ich relacja staje się coraz bardziej zażyła.

Sofia Coppola pokazuje w Między słowami świat, którego mieszkańcy skazani na samotność, wyobcowani daleko od domu, wśród ludzi mówiących innym językiem, poszukują bliskiej osoby, pokrewnej duszy. Film mimo spokojnej pracy kamery i wyciszonych tonów kipi od emocji. A wszyscy portretowani są z delikatną ironią niepozbawioną czułości.

Między słowami to film, który łączy autorskie spojrzenie z przystępnością kina mainstreamowego. Dzięki temu staje się seansem dla każdego spragnionego mądrego filmu.


Daniel Mierzwa 

czwartek, 17 listopada 2016

Nowy początek (2016)
Reżyseria: Denis Villeneuve
Gatunek: Thriller, Sci-Fi
Premiera w Polsce: 11 listopada 2016

Denis Villeneuve to reżyser znany widzom między innymi z Pogorzeliska, Labiryntu, czy też docenianego przez nas Sicario. Ceni on sobie umiar, emocje i zdecydowanie odbiorcę, prezentując filmy, po których seansie nie wyrzucamy ich od razu z głowy.


Najnowszy film Villeneuve’a – Nowy początek to wyjątkowe kino Sci-Fi. Główna bohaterka Dr Louise Banks (w tej roli znakomita Amy Adams) to wybitna lingwista, która po serii niezrozumiałych lądowań obcych na Ziemi, zostaje poproszona przez wojsko o pomoc, by zrozumieć cel ich przybycia. Razem z fizykiem Ianem Donnelly (Jeremy Renner) będą dowodzić grupami mającymi na celu porozumienie się z przybyszami z kosmosu.

Wyjątkowość filmu polega na jego stonowaniu. Fani wybuchów, walki na śmierć i życie z kosmitami mogą czuć się zawiedzeni po seansie, jednak pozycja ta oferuje znacznie więcej. Może momentami jest to kino chaotyczne, pozbawione planu i widowiskowej inwazji, ale jego skromność i latające ośmiornice uczące się komunikować, gwarantują subtelny seans.

Nowy początek to pozycja pełna naukowych teorii, szczegółów, ambicji i klimatu. Pozbawiona widowiskowych efektów specjalnych, czy wybuchających ciał, jednak wciąż jest to film o walce, którą człowiek toczy, by przetrwać i czasie, który mu pozostał.



Patrycja Strempel 

wtorek, 15 listopada 2016

Francuski łącznik (1971)
Reżyseria: William Friedkin
Gatunek: Dramat, Kryminał
Premiera w Polsce: 31 grudnia 1990

Filmy oparte na faktach to zwykle smutne dramaty albo biografie, które z prawdą mają tyle wspólnego, co Eddie Murphy z dobrym kinem. Wyjątkiem od tej reguły jest Francuski łącznik Williama Friedkina, film, który wszedł do klasyki amerykańskiej kinematografii, a jego tytuł kojarzy chyba każdy widz kinowy czy telewizyjny, ale w końcu Oscar dla najlepszego filmu rzadko bywa przypadkiem.

Jimmy „Popeye” Doyle (znakomity Gene Hackman, zasłużony Oscar dla najlepszego aktora) jest nowojorskim policjantem, a jak wiadomo Nowy Jork lat 60. to miasto, które strażnikom sprawiedliwości stawia sporo wyzwań. W pracy towarzyszy mu Buddy Russo (równie znakomity Roy Schneider). Wspólnie trafiają na trop gigantycznego wręcz przemytu narkotyków z Francji do USA.

Francuski łącznik to film pełen akcja, szalone tempo trwa tu już od pierwszej sceny, a wszelkie spowolnienia akcji służą jedynie (bardzo skutecznie) podbudowaniu napięcia. A wszystkiemu towarzyszy, wydająca się brzmieć dziś nieco przebrzmiale muzyka, która jednak dopasowana jest idealnie do ilustrowanych scen.

Znakomita też jest tu gra właściwie całej obsady, aż dziwnie się czyta o tym, że Gene Hackman nie był pierwszym kandydatem do zagrania głównej roli, bo wydaje się do niej stworzony.

Francuski łącznik to nie jedyny znany i ceniony film Friedkina, ale pierwszy, który przyniósł mu takie laury, a to wszystko w pełni zasłużenie.


Daniel Mierzwa